እነሆኝ ዛሬም “የኢትዮጵያን ትክክለኛ መልክ” ለማሳየትና ‘የሕዝቦቿን ችግርና ስቃይ’ ለማስረዳት ስንዳክር አለን… እዛው የኃቻምናው ጎዳና ላይ… ተኩሱ – ውዥንብሩ – ትርምሱ – ሁሉ አንድ ዓይነት ነው… ልዩነቱ ይሄኛው የቀስተደመና ቀለም ስብጠራ… አንበሳና መስቀል ምርመራ… ጨረቃና ኮከብ ቆጠራ… ምናምን የሚሉ አጀባዎች ተጨምረውበታል… ኧረ መስቀልና ማውረድም አለ!… ያውርዳችሁ አቦ!

ለመሆኑ ትክክለኛ መልካችን የቱ ነው? ድህነታችን… ኋላቀርነታችን… ለማኝነታችን አይደሉምን? ስለሌላው መልክህ መጨነቁን ተውና ና በነዚህ ላይ አብረን እንስራ… ያኔ ከምትመኘውም በላይ ውብ መልካችን ይወጣል… ያኔ የሚያደንቁንም ይበዛሉ… ያኔ ብትፈልግ ‘የናቁን ሁሉ ከጫማችን ሥር ይሰግዳሉ’… ‘እስቲ ያርግልን!’ እንዳትለኝ ብቻ!… ማንም የሚያደርግልህ የለም!… ከፈለግክ አንተ ራስህ ታደርገዋለህ… ካልፈለክ ደግሞ ያው ባለህበት እንደረገጥክና በነገር እንደታመስክ ትሞታለህ!… ጉዞው ቀላል እንዳይመስልህ!…

ያው ነው!…

ሀምሳ ዓመት ሙሉ ባለህበት እርገጥ!… ገና ቀጣይ ብዙ አመታትም ባለንበት እንረግጣለን!… እውነት ነው!… አሳምረን እንጨመላለቃለን!… ለውጥ በእውቀትና በብቃት የመርታት ውጤትም ጭምር ሲመጣ እንጂ እንዲሁ በግርግር ሲመጣ ፋይዳው እምብዛም ነው… ምናልባትም ውጤቱ ከሌላ ግርግር አይዘልም ይሆናል… ከሌላ ድብድብ ፈቅ አይልም ይሆናል…. ከዚህ መሰሉ ለውጥስ ቢቀር ይሻላል አይባል ነገር እንዲቀር የሚፈለግ ነገርስ አለ እንዴ?… እንደው ግራ የገባ ነገር!… ግራ ይግባችሁ አቦ!

ግንብ ግንብ አትበለኝ እስቲ!…

ግንብ ቢገነባ እውነት እንዳይመስልህ!… ከህንፃ ጋር አብሮ ሰውም መገንባት አለበት… ሰው ሳትሰራ ድንጋይ ብትደራርብ ያው የድጋይ ክምር ብቻ ነው!… ድንጋይ ደግሞ ድንጋይ ነው – ሰው ነው ውበቱ… የሰው ሥልጣኔ ነው ድምቀቱ… የሰዎች የሀሳብ እድገት ነው ርቀቱ!… እነዚህን ጌጦች አብሮ ያልያዘ ግንብ ድንቁርና በተባለ ድማሚት አፈር ድሜ ሊግጥ ይችላል… ዋስትና የለም!… ዋስትናህ ሰዎችን በመስራት ኋላቀርነትን ማሸነፍ ብቻ ነው!…እሱ ደግሞ በምኞት ብቻ አይመጣም!… በትጋትም ጭምር እንጂ!… ለግንብም ለሰውም ትጋ!… ያኔ ጉዟችን መስመር ያዘ እንላለን …

መንገድም እንደዛው!…

መንገድ ብትሰራም እውነት እንዳይመስልህ!… ጎዳናው ላይ በስኬት ሊራመዱ የሚችሉ ሰዎችን ሳትፈጥር… “የራሴን የስኬት መረማመጃ እያበጀሁ ነው” ብሎ አብሮህ የሚለፋ ወገን ሳታሰልፍ… “የልጄን ጎዳና እያቀናሁ ነው” የሚል ወላጅን ሳታሳትፍ…. እንዲሁ ጥርጊያ መንገድ ብትሰራ አንተኑ እያሳሳቀ ዳር ድረስ ይጠርግህና ለቀጣህ መንገደኛ ያስተላልፍህ ይሆናል እንጂ የመንገዱን ትሩፋት አያቋድስህም!… ትሩፋትህ እኔ ነኝ! – እኔ “ይህ መንገድ የኔ ነው!” እንድል ማድረግ ነው ሽልማትህ… እሱን ማድረግ ከቻልክ በልቤ ውስጥ ለዘላለም ትታተማለህ… ልጆቼና የልጅ ልጆቼም ይወርሱሃል…. እሱን ማድረግ ካልቻልክ መንገድህን ውሃ በላው… መንገድህ አንተን በላህ… መንገድህ እኔን ቀርጥፎ በላኝ ማለት ነው – ይብላኝለት ለልጄ!

ቆይ ግን …

ለዘመናት አንድ ያልሰመረን ስልት የሙጢኝ ብሎ ችክክ ማለት ምን ይባላል?… እስቲ የተሻለው ይመጣ ዘንድ ስልት እንቀይር… ሀሳብ እንቀይር… ሰውም እንቀይር… በለውጥ የሚያምን እርስ በርስ በመቀያየርም ማመን አለበት…

እናም በቅታችሁናል ውረዱ…
እናንተም ታክታችሁናል አታወናብዱ…
እስቲ አንተም አንቺም ከበርጫውም ከጨብሲውም ላይ ተነሱና ተቀላቀሉ..
እውን ተስፋችን በራሳችን እጅ አይደለምን?!…

ከግርግር ሰላም !